list jana pawła ii do tygodnika powszechnego

"Kochałam Jana Pawła II" Magdalena Smoczyńska to córka Jerzego Turowicza, wieloletniego redaktora naczelnego "Tygodnika Powszechnego" (rodzina Turowiczów przez lata przyjaźniła się z Karolem Wojtyłą). 5. Papież Franciszek, który kanonizował Jana Pawła II, we wstępie do książki opublikowanej w Watykanie z okazji stulecia urodzin Papieża Polaka wyznał: „Wiele razy w czasie mojego życia kapłańskiego i biskupiego spoglądałem na niego, prosząc w moich modlitwach o dar wierności Ewangelii, tak jak on dawał o niej świadectwo. Trzecia pielgrzymka do Polski [] Jan Paweł II jako papież. 12 stycznia 1987 roku gen. Wojciech Jaruzelski pojechał na spowiedź do Jana Pawła II. Nieoficjalnie mówi się, iż Jaruzelski za pokutę miał doprowadzić do obrad na Okrągłym Stole. Władze później zaprosiły Jana Pawła II do Polski oczekując, iż będzie to pielgrzymka Nr 7 Zespół Szkół Zawodowych im. Piastów Opolskich w Krapkowicach 1 VI Dzień Papieski – JAN PAWEŁ II - SŁUGA MIŁOSIERDZI A Koniec drugiego i początek trzeciego… Jan Paweł II List do kapłanów na Wielki Czwartek 1979 Kapłaństwo służebne Drodzy Bracia Kapłani! Dla was jestem biskupem, z wami jestem kapłanem 1. U początku mego nowego posługiwania Kościołowi czuję głęboką potrzebę zwrócenia się do Was - do Wszystkich bez wyjątku, którzy jesteście moimi braćmi poprzez Sakrament Kapłaństwa, zarówno do kapłanów diecezjalnych, jak i Freie Presse Zwickau Er Sucht Sie. Niepublikowana dotąd modlitwa Jana Pawła II do Ducha Świętego znalazła się w numerze odnowionego "Tygodnika Powszechnego". Sam zapis pisany jest drżącą ręka, chybotliwym niewyraźnym pismem, w ostatnim okresie życia Papieża. Tygodnik ukazał się 5 grudnia w nowym formacie i formule graficznej. Towarzyszy temu znacznie atrakcyjniejsza koncepcja wydawania pisma. Zmiany te są owocem przygotowywanej od dawna reformy czasopisma. Tekst nieznanej dotąd modlitwy Jana Pawła II został napisany przezeń ręcznie w 2004 roku. Jest to urzekająca, osobista modlitwa do Ducha Świętego, którą być może Karol Wojtyła odmawiał przez całe życie. Sam zapis pisany jest drżącą ręka, chybotliwym niewyraźnym pismem, w ostatnim okresie życia Papieża. Zreformowany "Tygodnik Powszechny" jest znacznie poręczniejszy w lekturze: o połowę mniejszy od poprzedniego wydania (nowe wymiary: 27 cm na 40 cm) i bardziej kolorowy. "Chcemy dotrzeć do szerszego grona czytelników. Może nowy format zaciekawi więcej osób, które przekonają się, że Tygodnik nie jest pismem strasznie intelektualnym, ale jest dla inteligencji. Że porusza sprawy, które interesują normalnego czytelnika" - deklaruje ks. Adam Boniecki w wypowiedzi dla KAI. Pismo znacznie więcej miejsca niż dotąd poświęca tematyce religijnej - 9 pełnych kolumn. Mimo to - deklaruje ks. Boniecki w rozmowie z KAI: "Tygodnik Powszechny zawsze będzie pismem nie konfesyjnym i nie kościelnym - takie pisma już istnieją i świetnie prosperują - tylko pismem adresowanym do ludzi, którzy są nieufni wobec Kościoła, mają różne uprzedzenia i nie są w stanie zrozumieć języka kościelnego. Tygodnik będzie pismem kulturalno-polityczno-społeczno-katolickim". Tematem przewodnim obecnego numeru są współczesne cuda. Znakomite teksty na ten temat Elżbiety Isakiewicz i ks. Jacka Prusaka. Uwagę przyciąga portret Wojciecha Młynarskiego: "wieszcza, który robił swoje", autorstwa Michała Olszewskiego, rozmowa z Bronisławem Komorowskim i esej Zygmunta Baumana: "Rozmyślania u kresu drogi". Ks. Adam Boniecki publikuje ważny tekst o kontrowersjach związanych z metodą In Vitro. Odnowiony "Tygodnik Powszechny" charakteryzuje dynamiczny, bardziej atrakcyjny sposób redagowania. Teksty są krótsze, wprowadzono też nowy podział na działy: temat Tygodnika, wiara, kraj, świat, esej/reportaż, cywilizacja, portret, kultura, telewizja (w tym ramówka dla inteligentnych), zmysły, felietony. W roli felietonisty debiutuje Wojciech Bonowicz, stały autor "Tygodnika", laureat tegorocznej nagrody literackiej Gdynia. Istotne zmiany nastąpiły też w stopce redakcyjnej. Brak jest z zespole Władysława Bartoszewskiego. Do grona redakcyjnego dołączyła Elżbieta Isakiewicz, ongiś z "Gazety Polskiej", Małgorzata Nocuń, Teresa Stylińska i Anna R. Burzyńska. Kierownikiem działu krajowego, w miajsce Krzysztofa Kozłowskiego został Dariusz Jaworski. "W redakcji następuje wymiana pokoleniowa. Od jakiegoś czasu pracuje u nas siedmioro nowych redaktorów. Ze starej redakcji jeszcze z czasów PRL-u zostało nas troje: Józefa Hennelowa, Krzysztof Kozłowski i ja. Pismo w praktyce robi już nowe pokolenie, które mogłoby być naszymi dziećmi. To dobrze, bo młodzi ludzie piszą dla młodego czytelnika. A chcielibyśmy, by studenci, by młoda inteligencja znalazła na naszych łamach teksty o sprawach i problemów, które są dla niej interesujące" - wyjaśnia te zmiany w rozmowie z KAI redaktor naczelny "Tygodnika". W bieżącym numerze nie brak też specjalnych życzeń od metropolity krakowskiego. Kard. Stanisław Dziwisz życzy by "Tygodnik": "w nowej szacie stawał się coraz bardziej powszechny, czyli katolicki, aby był coraz bliższy tym wszystkim, którym bliskie są wartości, którym chce służyć: odważne poszukiwanie prawdy, szacunek dla każdego człowieka, miłość, która oraz dąży do tego, by łączyć, nie dzielić". «« | « | 1 | » | »» WOJCIECH BONOWICZ, BARTOSZ BROŻEK, ZBIGNIEW LIANA: Czy Jan Paweł II prosił Cię kiedyś o radę w jakiejś sprawie, na przykład w kwestiach relacji nauka–wiara? MICHAŁ HELLER: Nie. Natomiast tu i ówdzie w jego wystąpieniach widziałem nawiązania do moich poglądów. Wiem, że śledził moje publikacje. Po jednej z pielgrzymek do Ameryki powiedział mi, że w czasie podróży czytał moją książkę „The World and the Word” (1986). „Żeby sobie poćwiczyć język angielski”, dodał A jaki był Twój udział w powstaniu słynnego listu do Coyne’a, który został ogłoszony w czerwcu 1988 roku? Cała sprawa wzięła się stąd, że papież w związku z jubileuszem newtonowskim i pierwszą konferencją PPT [„Fizyka, filozofia i teologia” – red.] postanowił wygłosić exposé, które miało być pierwszą tak obszerną wypowiedzią papieską na temat relacji nauki i religii. Poprosił Coyne’a – poprzez Sekretariat Stanu, bo takie rzeczy idą zawsze drogą oficjalną – o pomoc w przygotowaniu takiego tekstu. I Coyne powołał zespół, który miał nad tym pracować. Spotkaliśmy się 28 maja 1987 r. w Pasierbcu, w ostatnim dniu konferencji newtonowskiej, którą organizowaliśmy z Życińskim. Oprócz Coyne’a w zespole znaleźli się Bob Russell, Arthur Peacocke, Michael Buckley, Bill Stoeger, Józek Życiński i ja. Obrady nie trwały długo: bez trudu doszliśmy do porozumienia, jakie wątki powinny zostać poruszone, a opracowanie tekstu od strony językowej powierzyliśmy Michaelowi Buckleyowi. To skądinąd bardzo ciekawa postać – jezuita, w późniejszych latach autor fundamentalnego dzieła o powstaniu ateizmu; zresztą na naszej konferencji też miał referat na ten temat. Buckley zrobił redakcję, myśmy zaproponowali poprawki, trochę to trwało, ale w końcu Coyne dostał gotowy tekst exposé i przekazał go do Sekretariatu Stanu. Tam stwierdzili, że tekst jest trochę za długi, zaproponowali, co skrócić, i Coyne się zgodził. Przyszedł dzień wygłoszenia exposé. Uroczysta audiencja, kardynałowie, korpus dyplomatyczny, siedzimy cali przejęci, no bo jednak po raz pierwszy papież wypowie się publicznie na temat, który nas niezwykle obchodzi. Papież wychodzi, zaczyna czytać – i my słyszymy, że tekst jest zupełnie inny, w duchu takim strasznie tomistycznym, pokazuje, że nauka poszła w stronę ateizmu, zupełnie wbrew temu, co napisaliśmy. Wróciliśmy do obserwatorium załamani. Na drugi dzień to, co papież czytał, ukazało się w „L’Osservatore Romano”. Olaf Pedersen siadł i na poczekaniu zrobił egzegezę tego tekstu, jakie tam są pomyłki, zwłaszcza historyczne. A ja złapałem za telefon i zadzwoniłem do księdza Dziwisza, żeby mu powiedzieć, że coś jest nie tak, bo odczytany tekst nie był tym, który myśmy przygotowali. Dziwisz był zaskoczony. Po godzinie oddzwonił z informacją, że papież prosi, abyśmy tego wieczoru przyszli do niego na kolację – Coyne i ja. Z Castel Gandolfo do Rzymu jest jakieś trzydzieści kilometrów. Pamiętam, że jechaliśmy długo, bo lał deszcz i były straszne korki. I był jeszcze jeden problem: nie zabrałem z Polski sutanny, bo w obserwatorium nie była mi potrzebna. Jak tu bez sutanny iść do papieża na kolację? Coyne dał mi jakąś jezuicką, chyba należącą do Billa Stoegera. Zajechaliśmy do Watykanu, ciemno, deszcz leje, gwardziści salutują i prowadzą nas tylnym wejściem do windy. Wjeżdżamy na górę, stół czeka, nakrycia są cztery – i wchodzi papież. Jak mnie zobaczył, od razu mówi: „O, do jezuitów ksiądz Michał wstąpił?”. Na następne kolacje u papieża chodziłem już w koloratce. Zaczęliśmy rozmawiać o tekście wystąpienia. Papież mówi: „No właśnie, czytając ten adres na audiencji, zauważyłem, że coś jest nie tak, bo ksiądz Heller w swoich książkach pisze inaczej”. Coyne przedłożył papieżowi listę błędów historycznych, które wykrył Pedersen. Kolacja trwała z godzinę, półtorej może, w końcu papież mówi, że zastosujemy zasadę rzymską „od papieża źle poinformowanego do papieża dobrze poinformowanego” (dal papa male informato al papa bene informato) i wygłoszony tekst uznamy za niebyły. „Ale on już jest ogłoszony w »L’Osservatore Romano«”, mówimy. A papież: „Nie przejmujcie się, nikt tego nie czyta”. I co było dalej? Papież postanowił, że napisze specjalny list do Coyne’a, który będzie listem oficjalnym... ...czyli dokumentem trochę niższej rangi. Niższej rangi, ale jednak. To, co zostało ogłoszone z datą 1 czerwca 1988 roku, to jest skrócona wersja naszej propozycji, która została zatwierdzona przez Sekretariat Stanu, wpłynęła na biurko papieża i której on nie wygłosił. A kto napisał to, co zostało wygłoszone? Nie mam pojęcia. Papież zapowiedział nam, że tamto wystąpienie nie zostanie ogłoszone w „Acta Apostolica”. Czyli odebrano mu rangę oficjalnej wypowiedzi papieskiej. A list do Coyne’a został opublikowany. Myśleliśmy, że na tym sprawa się zakończy, ale takiej sensacji nie dało się utrzymać w tajemnicy. Zbyt wielu ludzi było świadkami tamtego unieważnionego wystąpienia. Całą historię opisano między innymi w „The Tablet”. Przez długi czas milczeliśmy z Coyne’em na ten temat, ale teraz to już nie ma sensu. Nawiasem mówiąc, zachowałem kopie wszystkich wersji listu z kolejnych etapów jego powstawania. A w przypadku encykliki „Fides et ratio”? Czy też miałeś jakiś udział w jej tworzeniu? Nie miałem żadnego udziału. Można odnieść wrażenie, że wstęp napisany jest w stylu Życińskiego. Mogę powiedzieć, że pod jednym względem ta encyklika ma ogromne znaczenie – mianowicie tytuł jest doskonały. Ten tytuł jest powtarzany przez wszystkich, nawet tych, którzy nie czytali i nie będą czytać dalej. A list do Coyne’a był czytany? List do Coyne’a odbił się szerokim echem, szczególnie wśród uczonych. Ciekawe jednak, że w następnych dokumentach papieskich na temat relacji nauki i wiary nie był cytowany, podczas gdy wiele innych dokumentów cytowano. Dopiero w późnych tekstach oficjalnych pojawiły się jakieś nawiązania. Nawiasem mówiąc, z Watykanu jeszcze tylko raz poproszono mnie o już było po śmierci Jana Pawła II. Byłem akurat w Obserwatorium Watykańskim i ktoś z kurii, poprzez Papieską Akademię Nauk, zwrócił się do mnie z prośbą, żeby podsunąć mu kilka myśli, które papież Benedykt XVI mógłby zawrzeć w liście z okazji rocznicy kopernikańskiej. To miał być list adresowany do któregoś z biskupów, o ile pamiętam, jeszcze mniejszej rangi niż list do Coyne’a. Zaproponowałem kilka sformułowań, które wydały mi się ważne. To miał być z założenia krótki tekst, jakieś pół strony. Za jakiś czas zobaczyłem ten list w prasie i nie było tam ani jednej myśli z tych, które proponowałem. To był standardowy, ogólnikowy dokument, podczas gdy ja napisałem bardziej problemowo. Czyli – urzędnicy robią swoje. Jak wszędzie.© Rozmowa jest fragmentem wywiadu rzeki „Wierzę, żeby zrozumieć”. Książka ukazała się nakładem SIW Znak i CCPress. Dziękujemy wydawcom za udostępnienie fragmentu. WOJCIECH BONOWICZ, poeta, dziennikarz i publicysta, stale współpracuje z „Tygodnikiem Powszechnym”. Prof. BARTOSZ BROŻEK, filozof, kognitywista i prawnik, pracuje w Katedrze Filozofii Prawa i Etyki Prawniczej UJ, członek Centrum Kopernika. Drukuj Powrót do artykułu26 września 2005 | 18:20 | tk //mr Ⓒ ⓅPonad sto listów obejmujących cały okres pontyfikatu zawiera wydany właśnie tom listów Jana Pawła II do znanego publicysty, poety i pisarza Marka „Pozdrawiam i błogosławię. Listy prywatne Papieża” zawiera przemyślenia Ojca Świętego nt. Kościoła w świecie i oceny jego pontyfikatu w Polsce. Jan Paweł II nie ukrywa też niepokoju o kształt „Tygodnika Powszechnego”, którego przez lata był bliskim w krakowskim piśmie, w którym publikował jeszcze jako młody kapłan a następnie jako biskup i kardynał, dotyczą dwa najobszerniejsze listy. 1 listopada 1993 r. Jan Paweł II pisze: „W związku z numerem na piętnastolecie, znajduję w nim stale powtarzaną tezę o «kontrowersyjnym pontyfikacie». Nie jest to temat samego TP ani osób piszących w jego imieniu (…), ale teza «Gazety Wyborczej», czy też innego pisma. TP tezę tę przytacza w przeglądzie prasy. Oczywiście, żaden pontyfikat nie może nie być kontrowersyjny. Kontrowersyjne jest samo chrześcijaństwo, sam Chrystus i Ewangelia. A ja mam poniekąd zamiłowanie do bycia «znakiem sprzeciwu». To nie jest moja zasługa, ale Łaska”.Miesiąc później, 6 grudnia, Papież konstatuje: „Ma Pan rację, gdy pisze w ostatnim liście, że wszystko poniekąd kończy się na Jerzym Turowiczu i ks. Tischnerze”. Dodaje z ubolewaniem, że redakcja krakowskiego pisma chce być koniecznie „wpatrzona w przyszłość”. Nieco dalej Papież pisze, że „Kościoła wciąż trzeba się uczyć”, a do tego konieczny jest „zaczyn”. „Ten zaczyn to jest miłość Kościoła, a nie może nim być nigdy żadna liberalna krytyka Kościoła, choćby powoływała się na najgłośniejsze nazwiska posoborowych teologów” – pisze Jan Paweł z wątków papieskich listów jest jego twórczość literacka. To właśnie Marek Skwarnicki był od wczesnych lat 70. „powiernikiem” Karola Wojtyły w sprawach poezji; jemu też (oraz Jerzemu Turowiczowi) powierzył wydanie swoich wierszy po wyborze na papieża. Na wieść, że jego sztuka „Brat naszego Boga” zostanie wystawiona w Krakowie Jan Paweł II wyznał: „Nigdy się z czymś takim nie liczyłem”. W roku 2002, gdy pracował nad „Tryptykiem rzymskim”, Papież pisał do Skwarnickiego: „Niech Pan będzie łaskaw rzucić okiem na teksty (…). Nie wiem, czy ma to coś wspólnego z poezją, od której właściwie odszedłem, ale która od czasu do czasu mnie kusi”. Skwarnicki na zaproszenie Papieża udał się do Rzymu, gdzie przez wiele godzin rozmawiał z Autorem na temat ostatecznego kształtu „Tryptyku”.Tom papieskich listów zawiera też bardzo wiele okolicznościowych pozdrowień i życzeń. Zawsze jednak Papież, choćby krótko, odnosi się do konkretnych osób i spraw rodziny decyzji o publikacji papieskich listów zaważyła – jak pisze we wstępie ich adresat – „chęć ujawnienia, kim był dla jednej z wielu rodzin, z którymi miał osobiste kontakty, a zarazem jak niezwykłym w takiej sytuacji był człowiekiem – bliskim i kochanym”.„Nikomu o tych listach dotąd nie mówiłem” – powiedział KAI Marek Skwarnicki. Wyznał też, że większość papieskich listów przychodziła do niego normalną pocztą. „Odbierałem je zwyczajnie, ze skrzynki na listy na mojej klatce schodowej” – powiedział mieszkający w Krakowie pisarz i dzisiejszej konferencji prasowej przypomniał, że kserokopie papieskich listów przekazał trybunałowi przygotowującemu proces beatyfikacyjny Jana Pawła Marek Skwarnicki jest publicystą, poetą, pisarzem. Przez wiele lat należał do redakcji „Tygodnika Powszechnego”. Od wczesnych lat 70. łączyła go przyjaźń z Karolem Wojtyłą. Jako reporter towarzyszył Janowi Pawłowi II w wielu jego zagranicznych pielgrzymkach, a swoje wrażenie zawarł w kilku książkach. Skwarnicki, który przez wiele dziesięcioleci przyjaźnił się z Czesławem Miłoszem, wydał ostatnio tom wspomnień pt. „Mój Miłosz”.Warto dodać, że w 2002 r. tarnowskie wydawnictwo Biblos opublikowało – za zgoda Papieża – tom korespondencji pomiędzy Janem Pawłem II a prof. Stefanem „Pozdrawiam i błogosławię. Listy prywatne papieża” opublikował Świat Czytelniku,cieszymy się, że odwiedzasz nasz portal. Jesteśmy tu dla Ciebie! Każdego dnia publikujemy najważniejsze informacje z życia Kościoła w Polsce i na świecie. Jednak bez Twojej pomocy sprostanie temu zadaniu będzie coraz prosimy Cię o wsparcie portalu za pośrednictwem serwisu Patronite. Dzięki Tobie będziemy mogli realizować naszą misję. Więcej informacji znajdziesz tutaj. Nasza strona internetowa używa plików cookies (tzw. ciasteczka) w celach statystycznych, reklamowych oraz funkcjonalnych. Możesz określić warunki przechowywania cookies na Twoim urządzeniu za pomocą ustawień przeglądarki internetowej. Administratorem danych osobowych użytkowników Serwisu jest Katolicka Agencja Informacyjna sp. z z siedzibą w Warszawie (KAI). Dane osobowe przetwarzamy w celu wykonania umowy pomiędzy KAI a użytkownikiem Serwisu, wypełnienia obowiązków prawnych ciążących na Administratorze, a także w celach kontaktowych i marketingowych. Masz prawo dostępu do treści swoich danych, ich sprostowania, usunięcia lub ograniczenia przetwarzania, wniesienia sprzeciwu, a także prawo do przenoszenia danych. Szczegóły w naszej Polityce prywatności. Ks. Boniecki oprócz listów we wspomnianych sprawach, był też sygnatariuszem niedawnego "Listu zwykłych księży", którego autorzy apelują o "jednoznaczne rozliczenie się z trudną przeszłością duchownych, którzy skrzywdzili powierzone im dzieci i młodzież" oraz "o tworzenie przestrzeni zaufania i nadziei dla zagubionych i poszukujących", co jak podkreślają jest - "istotne w czasach niepewności i przełomów". Tym razem duchowny postanowił stanąć w obronie Jana Pawła II, zarazem jednak zaznaczając, że stał się on dla polskiego kościoła "zjawą bliższą swoim pokracznym pomnikom, niż realnemu sobie". W związku z tym Jan Paweł II wezwał amerykański episkopat do Watykanu i w czerwcu 1993 r. skierował do niego list nakazujący 'zero tolerancji dla pedofilii'. Stanowisko Jana Pawła II było tak zdecydowane i czytelne, że w 1994 r. amerykański "Time" przyznał mu z tej racji tytuł "Człowieka Roku". W 1996 r. te same surowe normy papież zastosował wobec Kościoła w Irlandii - napisał Boniecki w artykule zatytułowanym "W ślepej ulicy". Redaktor naczelny Tygodnika Powszechnego" uważa, że w związku z tym wszelkie inicjatywy odebrania papieżowi tytułu honorowego obywatela miasta, pozbawienie ulic, placów i innych miejsc jego imienia uważa za "irracjonalne". Kiedy już zaczął być wszechobecnym wcieleniem wiary w Boga, wcieleniem Kościoła, ojczyzny i wszelkiej mądrości, kiedy już został odczłowieczony, stał się zjawą bliższą swoim pokracznym pomnikom niż realnemu sobie. Dla polskiego katolicyzmu stał się oczywistym dowodem wyjątkowości, wielkości i narodowego wybraństwa - napisał ks. Boniecki, zaznaczając też, że jego zdaniem, papież Jan Paweł II stał się "maską hipokryzji władzy i Kościoła, wzajemnie zblatowanych w przyziemnych interesach". Boniecki poinformował również, że nie zamierza podpisywać listu w obronie polskiego papieża. Źródło: Tygodnik Powszechny Papież narzeka, że mimo, że mnożą się "oskarżenia czy pomówienia o klerykalizm, o rzekomą chęć rządzenia Polską ze strony Kościoła", TP dostatecznie go nie broni. IMHO warto o tym pamiętać w kontekście winy lub braku JPII za to jak wygląda teraz polski Kościół. PS: W komentarzu kluczowy fragment. Zobacz więcej Abp Jędraszewski wyrzuca redakcję TP dodał: eoneon z O "kościele otwartym" i "teologii schabowego" dodał: eoneon z Zagłada katolicyzmu z ludzką twarzą dodał: eoneon z "Wiara i rozum" - analiza z cenzopapą dodał: eoneon z Historia manipulacji listem dodał: Ana77 z Jan Paweł II a pedofilia dodał: Syriusz_A z pokaż komentarz Kluczowy fragment: Rok 1989 przyniósł w Polsce głębokie zmiany związane z upadkiem systemu komunistycznego. Odzyskanie wolności zbiegło się paradoksalnie ze wzmożonym atakiem sił lewicy laickiej i ugrupowań liberalnych na Kościół, na Episkopat, a także na Papieża. Wyczułem to zwłaszcza w kontekście moich ostatnich odwiedzin w Polsce w roku 1991. Chodziło o to, ażeby zatrzeć w pamięci społeczeństwa to, czym Kościół był w życiu Narodu na przestrzeni minionych lat. Mnożyły się oskarżenia czy pomówienia o klerykalizm, o rzekomą chęć rządzenia Polską ze strony Kościoła, czy też o hamowanie emancypacji politycznej polskiego społeczeństwa. Pan daruje jeżeli powiem, iż oddziaływanie tych wpływów odczuwało się jakoś także w „Tygodniku Powszechnym”. W tym trudnym momencie Kościół w „Tygodniku” nie znalazł, niestety, takiego wsparcia i obrony, jakiego miał poniekąd prawo oczekiwać; „nie czuł się dość miłowany” – jak kiedyś powiedziałem. Dzisiaj piszę o tym z bólem, gdyż los „Tygodnika Powszechnego” i jego przyszłość bardzo leżą mi na sercu. Tak do sztambucha tym, co chcą widzieć w papieżu postać wręcz antyklerykalną, autora - skądinąd wyssanego z palca, ale bardzo przez niektórych "ukochanego" - cytatu "Nie budujcie mi pomników, zróbcie coś dobrego dla ludzi". źródło: udostępnij Link pokaż komentarz @eoneon papież nigdy nie był członkiem tego kościoła otwartego mimo że bardzo lansowano go jako bliskiego osobom młodym. Można stworzyć długą listę jego przewin właśnie na poziomie nauczania i poglądów wobec tolerancji i szacunku do społeczeństwa obywatelskiego. Zadbano nad mitem nauczania papieża Polaka, dziedzictwa myśli. A ta myśl to choćby krytyka francuskiego rozdziału kościoła od państwa. Chętnie bym przeczytał taką rzeczową krytykę bo dla mnie po latach jako osoba jawi mi się jako bezkompromisowy tradycjonalista autor w swoich podstawach fałszywej historycznie teorii o cywilizacji śmierci. Liczę że w Polsce pojawi się społeczna przestrzeń na krytykę jego poglądów. udostępnij Link pokaż komentarz @dertom: Chętnie bym przeczytał taką rzeczową krytykę bo dla mnie po latach jako osoba jawi mi się jako bezkompromisowy tradycjonalista Ostatnio pojawił się ciekawy wywiad z Obirkiem, w którym porusza on konserwatyzm Wojtyły. Wojtyła. Jako szef był twardy w kontrolowaniu własnego personelu i strasznie wrażliwy na jakąkolwiek krytykę. Nieprawdopodobnie pamiętliwy. Wymuszał posłuch, żeby utrzymać w kościele konserwatywną doktrynę. Jak tylko został papieżem w 1978 roku, to już po paru miesiącach mnóstwo energii skierował na ściganie Hansa Künga, który dla mojego pokolenia był gwiazdą otwartej teologii katolickiej. Studiowałem wtedy filozofię u jezuitów w Krakowie i strasznie mnie to zdołowało. Künga pozbawiono prawa nauczania teologii w grudniu 1979 roku, jeszcze przed pojawieniem się w Watykanie Ratzingera jako szefa Kongregacji Nauki i Wiary. Ratzinger dopiero w 1981 roku przyjechał do Rzymu i wtedy został "rottweilerem Wojtyły". Jak zaczęła działać ta dwururka, to skuteczność odstrzeliwania wszystkich kreatywnych i ciekawych nurtów w teologii światowej bardzo wzrosła. Świetnie obaj działali, błyskawicznie i precyzyjnie. udostępnij Link pokaż komentarz @dertom: obraz JP2 w Polsce jest kompletnie odrealniony. w TVP zazwyczaj pokazują w urywkach jowialnego starszego pana, który uwielbiał otaczać się dziećmi, a czasami wchodzić "w dyskusję" ze zgromadzonymi. lubił anegdotki - które tak prawdę mówiąc nie wnosiły nic. to JP2 jest odpowiedzialny za zabetonowanie polskiego kk. to przecież za jego czasów Rydzyk rósł w siłę - a przypomnę mimo tego w tamtych czasach ojciec Tadeusz był jednak na "cenzurowanym" w polskim kk. dziś "kościół Rydzykowy" powoli chyba staje się kościelnym mainstreamem. jakiej jakości jest to kościół - każdy widzi. co gorsza - mit papieża skromnego, stroniącego od poklasku etc. jest kompletnie nieprawdziwy. tak jak wyżej pisał @eoneon - nikt nie znalazł dowodów na to by wypowiedziane słowa "nie budujcie mi pomników" rzeczywiście padły z ust JP2. dziś mamy wielkie problemy, z którymi kk nie potrafi kompletnie dać sobie rady - ale za to już niedługo w każdej gminie będzie pomnik papieża-Polaka. sukces? wątpię. @yuim: czytałem i potwierdziło to moje podejrzenia, ze JP2 był jednym z tych, którzy nadali ton debacie w polskim kk. ona sprowadza się tak naprawdę do okolic tyłka. trudno nie wyczuć tutaj jakiejś fiksacji na tym punkcie, przesłaniającej wszystkie inne problemy. seks, seks, seks i dzieci poczęte. powtarzane jak mantra i odmieniane przez przypadki. udostępnij Link pokaż komentarz nikt nie znalazł dowodów na to by wypowiedziane słowa "nie budujcie mi pomników" rzeczywiście padły z ust JP2. dziś mamy wielkie @secret_passenger: nie ma dowodów na to że papież wiedział o pomnikach( ͡° ͜ʖ ͡°) udostępnij Link pokaż komentarz @dertom nie będzie rzeczowej polemiki, bo niewiele osób zapoznało się z jego nauczaniem. Nie jest to łatwy filozof. Poza tym, polemikę z nim może równie dobrze prowadzić skrzydło prawicowe, choćby za personalizm. Za to na wypoku nie spodziewam się żadnej wartościowej analizy. Nie tylko w temacie religii czy filozofii. Zwyczajnie na wartościowe wpisy w SM ludzie cokolwiek sobą reprezentujący nie mają już czasu. (－‸ლ) udostępnij Link pokaż komentarz cytatu "Nie budujcie mi pomników, zróbcie coś dobrego dla ludzi". @eoneon: Jak pierwszy raz przeczytałem ten cytat, to właśnie w ogóle nie pasował mi do wypowiedzi JPII, tylko bardziej do ciotki Grażynki. udostępnij Link pokaż komentarz @spere: z wikipedii - "dar artystów włoskich dla Krakowa". No powinien tych artystów za taki dar ekskomunikować, a pomnik przetopić na różańce. udostępnij Link pokaż komentarz nikt nie znalazł dowodów na to by wypowiedziane słowa "nie budujcie mi pomników" rzeczywiście padły z ust JP2 @secret_passenger: Tak samo jak nikt nie znalazł dowodów na to, że JP2 wiedział o problemie pedofilii wśród księży i nie podjął kroków by zwalczyć to zjawisko, a jednak przypisuje mu się takie celowe działanie ¯\_(ツ)_/¯ W tych dwóch przypadkach trzeba przyjąć to samo założenie, by nie było hipokryzji. udostępnij Link pokaż komentarz z wikipedii - "dar artystów włoskich dla Krakowa". No powinien tych artystów za taki dar ekskomunikować, a pomnik przetopić na różańce. @wyksu: powinien nie zaczynać tej chorej "tradycji" Jest to dar samego papieża, który przywiózł pomnik do Krakowa w czasie pierwszej pielgrzymki do Polski, w czerwcu 1979. Zgodnie z wolą Jana Pawła II stanął on na tle okien prywatnej kaplicy biskupów krakowskich. Został uroczyście odsłonięty w maju 1980 roku, w 60. rocznicę urodzin papieża (niektóre źródła podają jesień tego samego roku). udostępnij Link pokaż komentarz skądinąd wyssanego z palca, ale bardzo przez niektórych "ukochanego" - cytatu "Nie budujcie mi pomników, zróbcie coś dobrego dla ludzi". @eoneon: Zastanawiam się, jak mozna wierzyć w ten cytat, skoro chyba wiedzą dosyć powszechną jest fakt, że jeden z pierwszych (albo wręcz pierwszy) pomnik JP2 on sam przywiózł do Polski... udostępnij Link pokaż komentarz Mnożyły się oskarżenia czy pomówienia o klerykalizm, o rzekomą chęć rządzenia Polską ze strony Kościoła I nie były to oskarżenia czy pomówienia fałszywe. udostępnij Link pokaż komentarz @SynGilgamesza: No oczywiście, że nie były. Kościół po upadku komuny nie walczył o same swoje pryncypia w stylu aborcji, jak to chciał przedstawiać, ale przede wszystkim o zwykłe materialne wpływy typu płatne etaty w szkole. A poza tym: Paetz, Gulbinowicz i wielu innych w tym czasie sobie radośnie grasowało i plotki o tym krążyły, a papież martwił się atakami na Kościół. Była taka postać jak abp Józef Kowalczyk, prawie rówieśnik Dziwisza, nuncjusz apostolski w Polsce od 1989 do 2010. Zdaniem np. Terlikowskiego postać aktywnie kryjąca kościelny układ w Polsce. Papież z Dziwiszem mógł pomylić się w charakterze jednej lub drugiej osoby, ale wysłanie na łącznika między Polską a Watykanem obywatela Polski wbrew wszelkim standardom sztuki każe myśleć, że te rozmaite problemy to nawet jeśli nie efekt świadomego działania papieża, to przynajmniej absolutnej niekompetencji w zarządzaniu czymkolwiek. udostępnij Link pokaż komentarz I nie były to oskarżenia czy pomówienia fałszywe. @SynGilgamesza: Dlaczego zginął ks Popiełuszko? Został uciszony. Dlaczego miał zginąć Wojtyła? Dlaczego miał zginąć JP2? Oni próbowali otworzyć narodowi oczy i nie pasowali do układanki systemu. W Polsce komuniści rozsiewali propagandę, a jak to mówił Kurski "ciemny Lud wszystko kupi", to miał rację i tak jest do dzisiaj... dzisiaj kler ma swoje owieczki i 2 największe partie swoje. Te organizacje pasą "przekazem" swoje owieczki poprzez własne media . Dzisiejsza władza, czy PiS, PO, czy Kościół Katolicki ( też władza), to manipulatorzy i postkomuniści, liczy się władza i hajs. JP2 miał wielu wrogów również wśród polskiego kleru, który dzisiaj wozi się salonowymi samochodami itp. a np we Włoszech duchowni chodzą w porwanych sutannach. Niestety sam nie miał sił i pomocy wśród "duchownych", którzy dzisiaj opływają w luksusach. pokaż spoiler Do kościoła nie chodzę, bo jest mi nie po drodze... udostępnij Link pokaż komentarz Szkalujcie sobie naszego papaja polaka ile chcecie ale u mnie i tak ma szacun, że nie zrobił szpagatu na psiarni. Z fartem! źródło: prawilny papaj udostępnij Link pokaż komentarz Tygodnik Powszechny to pseudokatilicka gadzinówka, pełni ona rolę Gazety Wyborczej dla katolików. Było o tym wiadomo już od dawna, szkoda że dopiero teraz abp. Jędraszewski zrobił coś w temacie, coś moim zdaniem niedostatecznie stanowczo. Ale cóż - lepiej to niż nic. Nic dziwnego że lewica broni stanowiska TP. udostępnij Link pokaż komentarz @dendrofag: a ty jesteś pseudochrześcijaninem, który zamiast słuchać nauki Jezusa o miłości do wszystkich siejesz nienawiść do każdego, kto nie podziela twojej zacofanej wizji świata udostępnij Link pokaż komentarz @Mikka: Jesteś zerem i szkodnikiem społecznym. A ja tam doceniam działalność kolegi @dendrofag. Powinien dostać jakieś odznaczenie od #bekazkatoli za wybitne zasługi w ośmieszaniu katolstwa. Gdyby na wykopie było jescze z 4-5 takich dendrofagów to w zasadzie moznaby zamknąć tag #bekazkatoli bo sami by lepiej ośmieszali katolicyzm xD udostępnij Link pokaż komentarz @FoxX21: @ImperatorPL: @Mikka: @yuim: Kochane lewaki, krytyka z waszych ust, jest dla mnie najwyższą pochwałą. Zastanawia mnie tylko, dlaczego tak wielu z was uczy katolików jak być dobrymi katolikami, oraz "co by Jezus na to powiedział"? Być może nawet jeśli jesteście nie niewierzący, to w jakiś nieodgadniony sposób, znacie teologię katolicką lepiej niż KK oraz bezbłędnie rozpoznajecie "co Jezus by na to powiedział"? Jest to wielka tajemnica, skąd wy tak dobrze znacie naukę Jezusa, lepiej niż biskupi KK, na przykład biskup Jędraszewski. udostępnij Link pokaż komentarz Kochane lewaki @dendrofag: Parafrazując, ty sam k?%$a jesteś lewak, deklu. A odpowiadając na Twoje pytanie, można odnieść jakieś takie wrażenie że takie postawy mijają się z przykazaniem miłości. Ale istotnie, być może mylne. Pozdrowienia udostępnij Link pokaż komentarz Zastanawia mnie tylko, dlaczego tak wielu z was uczy katolików jak być dobrymi katolikami, oraz "co by Jezus na to powiedział"? @dendrofag: sam byłem hardkatolem swego czasu, działałem w organizacjach katolickich i coś tam jednak wiem w temacie 'jak być dobrym katolikiem'. Podejrzewam, że znam Biblię i zasady wiary lepiej niż przeciętny bywalec tagu #mirkomodlitwa. Jest to wielka tajemnica, skąd wy tak dobrze znacie naukę Jezusa, lepiej niż biskupi KK, na przykład biskup Jędraszewski. Jeszcze większą tajemnicą wiary jest dla mnie to z jakiego dogmatu wiary Jędraszewski wywiódł takie słowa jak 'tęczowa zaraza' w stosunku do osób o innej orientacji. BTW, nie jestem żadnym 'lewakiem'. udostępnij Link pokaż komentarz @dendrofag: Najśmieszniejsze jest to, że tego szmatławca bronią najbardziej zagorzałe antyklerykały i agnostycy, upatrując w nim ostatniej dryfującej tratwy, na której znaleźli się ci najbardziej sprawiedliwi i oddani Bogu ( ͡° ͜ʖ ͡°) Ale jaja udostępnij Link pokaż komentarz Zastanawia mnie tylko, dlaczego tak wielu z was uczy katolików jak być dobrymi katolikami, oraz "co by Jezus na to powiedział"? @dendrofag: Ponieważ Jezus był lewakiem ( ͡° ͜ʖ ͡°) udostępnij Link pokaż komentarz @dendrofag: Jako katolik uważam, że biskup Jędraszewski jest zbyt radykalny w swoich poglądach. Odcięcie polskiego KK od władzy i od państwowego finansowania dobrze by zrobiło zarówno Kościołowi jak i samemu państwu. Tak samo "kościół toruński" z pewnym panem Tadeuszem trzeba by usunąć z struktur kościelnych, bo on tylko szkodzi wizerunkowi całej wspólnoty. By Kościół, jako wspólnota właśnie i instytucja przetrwała i ponownie rozpoczęła ekspansje wiary na Europę i świat, musi się zreformować, usunąć powiązania z władzą, wydalić księży łamiących prawo i przestać ich kryć w przyszłości oraz otworzyć się na nowe pokolenie. udostępnij Link pokaż komentarz @mroznykasztan: Masz bardzo celne spostrzeżenia w kwestii Kościoła Katolickiego, który (na własne życzenie!) - wszedł w fazę schyłkową i raczej to już tylko równia pochyła, o czym świadczą przykłady licznych państw, gdzie nie ma on już istotnego znaczenia. Czy byłby dla niego ratunek? Byłby - czego właśnie dowodzisz! Czy z niego skorzysta? W żadnym razie!! Hierarchowie KK zazwyczaj są bowiem niewierzący, i wiedzą że NIEBO - mogą sobie urządzić tutaj, a czasu mają mało.. A co będzie z Kościołem po nich - mało ich to interesuje..;/ źródło: udostępnij Link Podobne linki z tagiem #polska

list jana pawła ii do tygodnika powszechnego